“Mummie?” “Yes?” Sam trippelt naar zijn moeder en fluistert iets in haar oor. Ik hoor Carolyn lachen: “It’s Eva”, zegt ze. “Eva?” “Yes?” “Do you want to sit next to me, please?”. Sam heeft de eerste paar dagen moeite gehad met mijn naam. “Eveline” was te moeilijk om uit te spreken (zoals ik al verwachtte), dus heet ik weer Eva. Zijn ouders hebben hem echter de drie weken voordat ik kwam gedrild in het zeggen van ‘Eveline’ (wat door hun wordt uitgesproken als èvulìn), waardoor Sam steeds in verwarring was. Een veelvoorkomende situatie zondag was dan ook dat hij aan zijn ouders ging vragen of het Eva of Eveline was. Of hij begon gewoon te praten: “Eveline, can you…” waarop de rest van het gezin in koor riep: “ Nohooo, it’s Eva!!”.

Sam heeft er geen enkele moeite mee dat ik er ben. Tot nu toe heeft hij elke dag wanneer ik hem uit school haalde wel een tekening naar me opgehouden: “I made this for you today!”. Daarnaast leeft Sam heel erg in zijn eigen fantasiewereldje. Soms hoor ik hem allemaal geluiden maken, waar hij dan ook allemaal bewegingen bij heeft, en dan is hij kennelijk met Darth Vader in gevecht. Daarnaast is hij dinsdag naar een van de kastelen van de queen geweest, hier heeft hij allemaal guards gezien. Sindsdien loopt hij vaak op en neer alsof hij zelf een guard is. Wanneer hij niet naar me luistert werkt het vanaf nu dus ook heel goed om op een commandant-achtige manier ‘ATTENTION!!’ te roepen.

Henry vindt me volgens mij ook wel aardig, maar hij laat dat wat minder merken. (Het is ook spannend, een nieuw iemand in huis...) Hij houdt heel erg van lezen en schrijven, dus hij zit vaak ’s middags op de bank een boekje te lezen. Daarnaast speelt hij piano en is zijn vader hem het Starwars-muziekje aan het leren, dus tegenwoordig sta ik op met dat liedje, en ga ik slapen met dat liedje, want ik hoor het non-stop.

De dagen zijn nu (nog) redelijk rustig: om 7.30 lopen we naar school (Carolyn loopt mee, want de tube-station zit toch om de hoek), om 8.00 begint Henry’s school en om 8.25 die van Sam (Sam gaat naar dezelfde school, maar een ander gebouw). Vervolgens heb ik eigenlijk de hele dag de tijd, want pas om 15.30 hoef ik Sam op te halen, en om 15.45 Henry. Genoeg tijd voor mij dus om de omgeving te verkennen. Zo ben ik dinsdag en woensdag echt het centrum van Londen in geweest (dinsdag was ik behoorlijk verdwaald, maar daar heb ik gelukkig ook veel van geleerd)! Tijdens mijn zoektocht naar een regenjas (die ik helaas wel echt nodig heb in verband met het afschuwelijke weer hier in Engeland), vond ik een superleuk uitziende winkel: Liberty. Het is een gebouw uit 1500-nogwat en het ziet er aan de buitenkant uit als een bloemenzaakje, maar eenmaal binnen is het zó veel meer: een lappenwinkel, een juwelier, een schoonheidsspecialiste, een drogist.. En alles is echt superduur. (Dus met mijn Nikes en spijkerbroek voelde ik me behóórlijk misplaatst, maar ik vond het wel heel erg leuk om te zien en te ervaren.)

Ealing zelf is trouwens ook echt heel leuk. Het heeft een fijne sfeer, de huisjes hier zijn super oud (waardoor het er heel leuk en schattig uitziet) en bij de scholen waar de jongens op zitten zijn ook heel veel au pairs en nanny’s. Iedereen let op elkaar (op een goede manier) en vraagt hoe het gaat. Ik voel me dan ook heel erg welkom! Zondag hebben Carolyn en Henry me een hele rondleiding gegeven, we zijn naar alle leuke plekjes van de stad geweest en we hebben koffie gedronken in een superleuk barretje. Er was een midzomer marktje, waar de jongens nog hun energie kwijt konden op trampolines en springkussens.

Carolyn en Steve zijn echt geweldig. Dinsdagavond hebben we de hele avond met een glas wijn allemaal dingen op de kaart van Londen aangekruisd wat ik allemaal moet gaan zien nu ik hier ben. (En ze legden me gelijk uit hoe ik daar dan kom met het OV zodat ik niet nóg een keer verdwaal, haha.) Daarnaast zijn ze heel erg supportive in hoe ik alles doe. Ik krijg steeds berichtjes van Carolyn waarin ze me updatet over hoe laat ze thuis is, waarbij ze vaak opmerkt dat ik het geweldig doe en een ster/engel ben.

Ik begin steeds meer mijn draai te vinden. Zo weet ik inmiddels dat ik eerst rechts moet kijken en daarna pas links, wanneer ik de straat oversteek. Ik weet hoelaat ik moet vertrekken wanneer ik de boys moet gaan ophalen van school (de eerste twee dagen was ik een kwartier te vroeg), en wat de snelste weg naar hun scholen is. Ik begin alle kastjes enzo ook te kennen en ik durf de koelkast te plunderen wanneer dit nodig is. Ik voel me dus al helemaal thuis!

Liefs uit Londen,

Eveline